Łódkie Rogi

Mówiąc i pisząc o historii Łodzi, postrzegamy ją jako miasto, które istniało zawsze w obrębie dzisiejszych granic.  Jednak historia ta, to historia wielu małych miejscowości i wiosek, które  na przestrzeni dziejów były przyłączane do miasta, stając się jej dzielnicami i osiedlami. Bałuty, Radogoszcz, Doły, Sikawa, Retkinia, Widzew to dawne wsie z kilkoma czy kilkunastoma gospodarstwami i folwarkiem, które z czasem zostały wchłonięte przez rozwijającego się sąsiada.

Rogi, obok Radogoszcza i  Łodzi, są jedną z najstarszych osad, jakie powstały na terenie obecnego miasta. Kilkukrotnie odnajdowano w nich pozostałości z okresu brązu (1,8-1,2 tys. p.n.e) po osadzie lub obozowisku, oraz ślady cmentarzyska po kulturze przeworskiej (II-III w.n.e.).  Natomiast w  1350 r. natrafiamy na pierwsze zapiski mówiące o Rogach, otoczonych bagnistymi lasami, których właścicielem jest niejaki Boguta. Była to zapewne niewielka wieś, granicząca z ogromnymi borami zamieszkałymi przez wilki i niedźwiedzie. Swoją nazwę prawdopodobnie zawdzięcza dawnemu kształtowi wbijającemu się w tereny leśne. Życie mieszkańców nie należało do łatwych- okoliczne tereny były podmokłe i oddalone od najbliższego miasta (Łódź również była wsią, niewiele różniącą się od Rogów). Do tego dochodził obowiązek płacenia dziesięciny na rzecz kościoła (głównie snopowej). Zbiory musiały tak długo stać na polu, dopóki duchowny nie zabrał swojej części. W 1393 r. kmiecią wsi został Paweł z Rogów odnotowany w łęczyckiej księdze sądowej.

Czytaj dalej „Łódkie Rogi”